آرزوهای من برای حادثه برخورد دو قطار

حادثه آن‌قدر ناراحت‌کننده است که به سختی می‌توان درباره آن چیزی نوشت، الا چند آرزو:
– اول، آرزوی بازیابی سلامت برای آسیب‌دیدگانی که در بیمارستان‌ها بستری‌اند.
– دوم، آرزوی آمرزش برای جان‌باختگان
– سوم، آرزوی صبر و توان تحمل غم از دست دادن عزیزان برای بازماندگان جان‌باختگان
– چهارم، آرزوی انتشار یک گزارش ملی که امضای وزیر راه و شهرسازی، و اعضای یک هیئت بررسی‌کننده آن‌را تأیید کند و با دقت بسیار نشان دهد که چگونه وقوع چنین حادثه‌ای امکان‌پذیر شده است.
باور کنید این آرزوی آخر است که اگر تحقق یابد، راه را بر تکرار چنین فجایعی می‌بندد. ما بالاخره باید بفهمیم نقص فناوری، قدیمی بودن شبکه ریلی، نقصان در آموزش نیروی انسانی، کاستی‌های محیط کاری نیروی انسانی راه‌آهن، و ده‌ها عامل دیگر، و شاید اشتباه انسانی باعث چنین حادثه‌ای شده است و آن‌گاه معلوم می‌شود که چه باید بکنیم. آرزو به دل مردم این سرزمین ماند که برای چنین فجایعی «گزارش ملی» منتشر شود. بیایید باور کنیم بیان چند جمله در رسانه، حضور در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری شبکه دو، و حتی گزارش تحقیق و تفحص مجلس که انتشار عمومی پیدا نکند، و مسئولیت محتوای آن‌را کسی بر عهده نگیرد، هیچ اثر معناداری نخواهد داشت.
دردناک آن است که به تحقق آرزوی چهار کمتر امیدوارم، زیرا سه آرزوی اول در گرو خواست خداست، و چهارمی در بند خواستن و نخواستن بندگان خداست.