عصر ایران – دلواپسان روزهای پر ذوق و شوقی را پشت سر می گذرانند. بزم آنها که با پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا آغاز شده است، با تصویب طرح تمدید ۱۰ ساله تحریم های ایران در کنگره تکمیل شده است.
این نهایت وطن ستیزی است که عده ای از این که کشورشان تحریم و مردم شان تحت فشار قرار گیرند، خوشحال شوند. آنها حتی در تعطیلات هفته گذشته که نشریات فعال نبودند، دست روی دست نگذاشتند و در شبکه های اجتماعی شادمانی شان را علنی کردند.
علت خوشحالی شان نیز دو چیز است: سیاسی و اقتصادی.
آنها می دانند که برجام ، دستاورد مهم دولت روحانی است که طی آن و بنا به اذنی که رهبری داده بودند، دولت و تیم مذاکره کننده، مجاز بودند در چارچوب پرونده هسته ای ایران با آمریکا و دیگر اعضای ۱+۵ مذاکره کنند و تحریم های هسته ای را از دوش ایران بردارند؛ چنین نیز کردند و همه قطعنامه هایی که علیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل متحد تصویب شده بود را لغو کردند.
این برای اولین بار در تاریخ بود که قطعنامه های تحریمی شورای امنیت علیه یک کشور، با مذاکره منتفی می شد؛ تا قبل از آن، پرونده همه قطعنامه های مشابه، یا با جنگ یا با تمکین کشورهای تحت قطعنامه بسته شده بود.
دستاورد ملی برجام را حفظ کنیم
البته تیم مذاکره کننده، همه تحریم ها را لغو نکرد زیرا همان گونه که گفته شد، صرفاً برای لغو تحریم های هسته ای (و نه سایر تحریم ها) مأذون به مذاکره بود که در همین چارچوب هم نهایت تلاش خود را کرد و نتیجه ای تاریخی و کامل گرفت. آخرین دستاورد برجام نیز همین چند روز قبل رخ داد و آن، بهبود وضعیت ایران در صادرات نفت است که پیش بینی می شود در همین یک قلم، ۱۰ میلیارد دلار در سال آینده بر درآمد کشور افزوده شود و آرام آرام نتایج برجام دیده شود.
بنابر این، برجام برگ برنده روحانی در انتخابات آتی است و دلواپسان در آرزوی لغو برجام و بازگشت تحریم ها هستند تا بتوانند در انتخابات ریاست جمهوری که اردیبهشت ۹۶ برگزار می شود، او را شکست دهند و یکی از خودشان را به ریاست جمهوری برسانند.
اما از منظر اقتصادی نیز، جریان هایی از دلواپسان – و نه همه آنها – که دستی پر و پیمان در تجارت دارند، از این که برجام لغو شود، خوشحال اند زیرا آنها در یک سیستم اقتصادی متعارف، قدرت رقابت ندارند و تمام مزیت رقابتی شان در این است که کشور در تنگنا قرار بگیرد و آنها بتوانند کاسبی تحریم را از سر بگیرند و بابک زنجانی ها را احیا کنند.
با این حال، برجام هنوز به قوت خود باقی است. اگر روزی نه فقط آمریکا که همه ۱+۵ نیز بدعهدی کنند، از بزرگی کاری که ظریف و همکارانش انجام داده اند چیز کم نمی شود. آنها اجازه داشتند که در چارچوب تعیین شده، با ۱+۵ مذاکره کنند و تحریم های هسته ای را بردارند که دقیقاً نیز همین کار را کردند.
اگر امروز تندروهای آمریکا در صدد لغو برجام اند، چاره کار در داخل، همسویی با آنها نیست. برجام قطعاً به نفع ایران است که صهیونیست ها، جمهوریخواهان و ترامپ علیه آن هستند. باید بکوشیم که برغم تمایل و هم آوایی تندورهای داخلی و آمریکایی، از برجام که شر تحریم های هسته ای را از سر ملت ایران دور کرده است، حفاظت کنیم.
میانه روها و عقلای داخلی باید با حمایت مردم ایران، “دستاورد ملی برجام” را از شرّ کارشکن های داخلی و خارجی حفظ کنند. ما در دوره جدید به عقلایی که زبان دنیا را بفهمند، بیش از پیش نیاز داریم. نقض برجام از هر طرف که باشد، به زیان فرد فرد مردم ایران است که حق دارند مانند همه مردم جهان، زندگی خوب، آرام و متعارفی داشته باشند.